Այս գրառումը թողել էի ուղիղ մեկ տարի առաջ ֆեյսբուքյանս էջում,իսկ հիմա կիսվում եմ նույն գրառումով այս անգամ բլոգումս :Երեկոդ բարի սիրելի առցանց
ընկեր:Ի՞նչպես ես:Գիտեմ,գիտեմ,կարող ես չասել:Նշել ես Ամանորը:Ձեւը այնքան էլ կարեւոր չէ,կարեւորը,որ զգացել ես շունչը ամանորյան:Գուցե պահը ստիպեց ժպտալ,գուցե մի քիչ տխրեցիր:Գրառմանս միջոցով ուզում եմ քեզ մոտ արթացնել,նոր շունչ տալ այն գաղափարական վեկտորին,որ կոչվում է <<արժեւորում>>:Մի՛ դժգոհիր ,որ անցած տարի չունեցար այփադ,ուրախացիր որ չկորցրիր ունեցածդ պարզ հեռախոսը:Եթե առողջ ես ՝ գոհունակություն հայտնիր,եթե քեզ մատուցվել է փորձության հիվանդություն տեսակը,ապա ուրախացիր,որ կաս,արժեվորիր քեզ տրված առողջանալու հնարավորությունը:Տխրությունն էլ հիրավի հնարավորություն է ուրախությունն արժեվորելու:Ապրիր այնպես ,որ մայրդ չփոշմանի քեզ աշխարհ բերելու ,հայրդ քո վրա գումար ծախսելու համար:Կյանքը փորձություն է,իսկ չար մարդիկ փորձությունը չհաղթահարած մարդիկ:Մի ստորացիր երբեք,մի տրվիր զգացմունքայնությանը,մի խոստացիր սեր,երբ պարուրված էս փորձությամբ .կձախողես եւ՛ փորձությունդ,եւ այն մարդու կյանքը ում խորհուրդ էս տվել: Պահիր այն գաղափարախոսությունը,որի համար ծնվել ես:
